Referencje

W 1970 r., w wieku 3,5 lat, doznałam oparzeń 3. i 4. stopnia w wypadku domowym. Na dużej powierzchni obu nóg pozostały blizny pooparzeniowe, które biegły również przez stawy kolanowe. Na obu dłoniach zostały wykonane rozległe przeszczepy skóry. Ta skóra pochodzi z wewnętrznej strony obu ud. W tych miejscach pozostały głębokie, pokryte grubymi bliznami obszary. Utrudniały one drenaż limfatyczny. Dodatkowe miejsca pobierania skóry znajdują się w okolicy pachwiny i brzucha. Jak wspomniałam powyżej, oparzeniu uległy również obie dłonie. Tutaj niektóre palce musiały zostać częściowo amputowane i usztywnione w „pozycji funkcjonalnej”. Perfuzja moich palców była bardzo wadliwa, co powodowało ograniczenie czucia; dłonie były zimne, a stawy sztywne. Noszenie rękawiczek uciskowych nie przyniosło niestety żadnych pozytywnych rezultatów, ponieważ ograniczały one dodatkowo dopływ krwi do palców. Głównym problemem w urazach pooparzeniowych jest twarz. Tutaj, obok dłoni, odbywała się operacyjnie najpoważniejsza rekonstrukcja, ponieważ oparzenia miały miejsce we wczesnym dzieciństwie. Do osiągnięcia wieku dorosłego w tym obszarze było przeprowadzanych wiele operacji, zanim został osiągnięty dzisiejszy rezultat. Blizny poważnie ograniczyły mimikę twarzy, dlatego szerokie otwarcie ust jest tak samo niemożliwe jak np. marszczenie nosa lub czoła. Nawet uśmiech powoduje nieprzyjemne uczucie napięcia. Po prawej stronie szyi rana została pokryta dużym przeszczepem skóry, która z biegiem lat uległa pomarszczeniu i silnie ogranicza poruszanie głowy w lewo. Doprowadziło to już do problemów z kręgosłupem szyjnym i piersiowym w postaci napięcia mięśniowego. Chirurdzy plastyczni bardzo dobrze poradzili sobie z ranami oparzeniowymi. Efekt wizualny jest dobry, jeżeli użyje się kamuflażu. Mam teraz ponad 45 lat. W 2002 roku musiałam przejść ostatnią jak do tej pory operację korekcyjną. W międzyczasie osiągnęłam fazę życia, w której dochodzi do klimakterium. W tym okresie tekstura skóry znacznie się zmienia, tkanka łączna ustępuje i z niepokojem zdałam sobie sprawę, że tkanki blizn chyba już nigdy się nie uspokoją. Od tego czasu dochodzi do powstania nieznanej mi wcześniej tkanki bliznowatej. Prywatni użytkownicy Doświadczenia Dermatolog zalecił mi obustronne noszenie pończoch i rękawiczek uciskowych. Wadami takiego rozwiązania jest dodatkowe ograniczenie ruchów i ciągłe zsuwanie się sięgających ud pończoch uciskowych. Mój lekarz rodzinny przepisał mi drenaże limfatyczne twarzy w celu lepszego odpływu limfy. Wykonująca zabieg terapeutka przyniosła do gabinetu urządzenie Pneumatron®. Po tym jak pierwsze zabiegi z użyciem tego urządzenia nie spowodowały bólu ani niekorzystnych zmian na twarzy, zwiększyliśmy liczbę wizyt i intensywność zabiegów przy pomocy urządzenia Pneumatron®. Pierwsze zmiany polegały na swędzeniu w okolicy jamy ustnej, nosa i czoła oraz zmniejszeniu napięcia w miejscu przeszczepu na szyi. Niestety ze względu na ograniczenia czasowe zabiegi mogły dotyczyć wyłącznie twarzy. Z powodów finansowych (dopłaty, opłata za receptę), musiałam jednak po pewnym czasie przerwać zabiegi. Kierując się pozytywnymi doświadczeniami z urządzeniem Pneumatron®, zwróciłam się bezpośrednio do firmy Pneumed GmbH. Firma wypożyczyła mi to urządzenie, abym mogła dalej samodzielnie wykonywać zabiegi w domu. Umożliwiło mi to wykonywanie zabiegów na obu dłoniach i nogach i oczywiście dodatkowo w dalszym ciągu na twarzy. Obecnie urządzenie Pneumatron® jest używane przeze mnie codziennie – na przemian do nóg, dłoni i twarzy. Zabieg jest łatwy do wykonania, bezbolesny, nie powoduje podrażnień tkanki bliznowatej, a nawet można go stosować z nałożonym na twarz kamuflażem. Dzięki zabiegom, które mogłam przeprowadzić do tej pory, uczucie ucisku na twarzy zmniejszyło się. Kręcenie nosem, marszczenie czoła i otwieranie ust są łatwiejsze przez dwa do trzech dni po zabiegu. Uczucie, że ma się maskę na twarzy jest mniej odczuwalne. Przeszczepiony obszar po prawej stronie szyi jest bardziej miękki, fałdy skórne zmniejszyły się. Napięcia mięśniowe w obręczy barkowej, kręgosłupie szyjnym i piersiowym są rzadsze i występują głównie wtedy, gdy odstępy między zabiegami są wydłużone z 2-3 do 4-5 dni. Palce obu rąk nie są już tak zimne, ale mają podwyższoną wrażliwość,. Teraz mogę wykonywać zabiegi bezpośrednio na bliznach pooparzeniowych na obu nogach i przez 2-3 dni po zabiegu odczuwam zmniejszenie napięcia nad stawami kolanowymi. Głębokie blizny w miejscach pobrania skóry po wewnętrznej stronie ud leczyłam do tej pory ostrożnie i dlatego jeszcze niewiele mogę o tym powiedzieć. Wydaje się jednak, że również tutaj struktura blizn staje się bardziej miękka. Jako zaletę widzę tutaj fakt, że masaż tych blizn był wcześniej niemożliwy z powodu bolesnej wrażliwości na nacisk, a teraz przy pomocy urządzenia Pneumatron® jest wykonalny, ponieważ zamiast nacisku występuje teraz efekt ssania. Dzięki urządzeniu Pneumatron@ mogę samodzielnie aktywnie walczyć z napięciami tkanki bliznowatej.