Obręcz barkowa to nie jest tak, jak wiele osób myśli jeden staw, ale pięć współpracujących ze sobą stawów: łopatkowo-ramienny, łopatkowo-żebrowy, barkowo-obojczykowy, przestrzeń podbarkowa i staw mostkowo-obojczykowy. Natomiast stożek rotatorów, zwany także kapturem lub pierścieniem, to grupa mięśni i ścięgien, które pokrywają przednią, tylną oraz górną powierzchnię stawu łopatkowo-ramiennego. Do jego uszkodzenia dochodzi z różnych powodów. Jest to jednak najczęstsza przypadłość wspinaczy.

Ból kolana może pojawić się po bieganiu, jak i w trakcie uprawiania sportu. Wywołują go różne czynniki, przez co trudno o jednoznaczną diagnozę. Często jest to tzw. kolano biegacza, które może występować z przyczyn fizjologicznych, jak i błędów treningowych. Jak radzić sobie z powtarzającym się bólem?

Połączenie ramienia i przedramienia obejmuje wiele mięśni o różnych funkcjach i przede wszystkim odpowiada za ruchy w nadgarstku. Struktura łokcia jest wrażliwa na różnego rodzaju przeciążenia, co prowadzi do występowania stanów zapalnych. Popularnymi schorzeniami są łokieć tenisisty i łokieć golfisty. Z tego tekstu dowiesz się, czym się one różnią.

Masaż głęboki, nazywany również masażem tkanek głębokich, działa na zasadzie warstwowej pracy tkankowej, podczas której następuje rozluźnienie nieprawidłowych napięć w ciele człowieka. W tym artykule przeczytasz, w jaki sposób się go wykonuje, jakie daje efekty i w przypadku jakich dolegliwości przynosi ulgę.

Refleksologia to metoda terapeutyczna, która polega na uciskaniu odpowiednich punktów na ciele w celu regulacji pracy określonych narządów. Uwzględnia ona fizyczny, psychiczny i emocjonalny wpływ na ogólny stan zdrowia i samopoczucie człowieka. Jednak z pewnych względów jest ona zaliczana do medycyny alternatywnej, co spowodowało powstanie wokół niej wielu mitów. Które z nich są prawdziwe?

Refleksologia w opozycji do terapii konwencjonalnych

Refleksologia lub terapia zonowa to metoda, która zakłada, że narządy wewnętrzne są powiązane z określonymi obszarami na powierzchni ciała. Dlatego uciskanie ich ma prowadzić do poprawy funkcjonowania danego organu. Według tej teorii żaden z organów nie funkcjonuje w izolacji, lecz współpracuje z pozostałymi na rzecz zdrowia całego organizmu. Krytyka refleksologii związana jest głównie z tym, że ta metoda nie ma wystarczających dowodów medycznych popartych pracami naukowymi, które mogłyby potwierdzić jej skuteczność. Z drugiej strony metody stosowane przez refleksologów nie są w żaden sposób krzywdzące dla organizmu. Nie naruszają tkanek, nie przewidują przyjmowania leków i nie powodują powstawania komplikacji czy działań niepożądanych. To wszystko sprawia, że krytyka dotyczy jedynie skuteczności. Z drugiej strony popularność tej terapii wynika z faktu, że pacjenci odczuwają ulgę lub poczucie bezpieczeństwa, co jest wystarczającym dowodem na to, by jej się poddać.

Efekty zabiegów refleksologicznych

Faktem jest, że refleksologia jest metodą opierającą się na wiedzy jeszcze z czasów starożytności, dlatego też w niektórych krajach jest ona powszechnie stosowana. Często stanowi dopełnienie tradycyjnej, konwencjonalnej terapii. Wyróżnia ją holistyczne podejście do zdrowia. Pacjenci przeważnie leczą się na wybrane dolegliwości związane z konkretnymi narządami. Refleksologia nie skupia się ja pojedynczych częściach, ale na zdrowiu jako całości. Pierwszymi efektami po większości zabiegów są:

• energia witalna,
• poprawa snu,
• odczucie rozluźnienia ciała,
• głębszy oddech,
• zanikanie bólów,
• poprawa koncentracji,
• ustabilizowanie pracy serca,
• ustąpienie bólów głowy,
• obniżenie ciśnienia krwi
• podniesienie zdolności samoregulacji organizmu,
• ustępowanie chronicznego zmęczenia.

Masaż ze specjalnym urządzeniem Pneumatrom 200 lub Pneumatron Therm pozwala wpłynąć na ukrwienie chorych narządów, przez co wzmacniają się siły organizmu. Do tego dochodzi efekt kosmetyczny, który osiąga się poprzez poprawę napięcia i odżywienia skóry twarzy, dekoltu i ramion, spłycenie zmarszczek oraz wyrównanie kolorytu cery. Faktem jest, że refleksologię przeprowadza się na stopach, rękach, dłoniach i plecach, lecz można ją wykonywać na wszystkich częściach ciała.

Masażery takie jak Pneumatron 200 oraz Pneumatron Therm są wykorzystywane do pneumatycznej terapii pulsacyjnej, która jest połączeniem masażu refleksologicznego, drenażu limfatycznego oraz klasycznej metody leczenia bańkami. Terapię można przeprowadzać na całym ciele, także na twarzy. Sprawdź, jakie elementy wchodzą w skład takich masażerów pneumatycznych.

Regulowanie podciśnienia

Masażery pneumatyczne mogą być stosowane na wielu obszarach ludzkiego ciała. Są to urządzenia skuteczne i spełniające potrzeby wymagających klientów, a jednocześnie łatwe w obsłudze. Nie zawierają nadmiernej elektroniki ani żadnych zbędnych elementów. W sklepach można znaleźć wiele modeli masażerów, które swoją budową są przystosowane do masowania określonych części ciała. Urządzenia typu Pneumatron składają się z konsoli, rurek i baniek. Konsola wytwarza podciśnienie, które może być regulowane w zakresie od -0,1 do -0,8 bar o częstotliwości 3 Hz. Zmiana ciśnienia atmosferycznego oraz podciśnienie wytwarzają pulsacyjny ruch masujący, który przekazywany jest przez kolejne części urządzenia na ciało. Rytmiczne rozciąganie i kurczenie skóry powoduje drgania, które działają leczniczo na części tkanek. Cała procedura przebiega inaczej niż stawianie baniek, które polega jedynie na podsysaniu. Wartość podciśnienia można ustawić oddzielnie i w sposób ciągły, w zależności od wskazań.

Rodzaje baniek

Możliwości terapeutyczne pneumatronów mogą być rozszerzane przez zastosowanie odpowiednich części. Bańki termiczne  o dużych średnicach wykonane są z silikonu lub ze szkła akrylowego. Używa się ich do drenażu limfatycznego lub masaży terapeutycznych. Bańki silikonowe wielkości 130 mm stosuje się do brzucha, pleców, kolan, ramion, a także w przypadku napięcia mięśniowego. Bańki o średnicy 70 mm używa się do leczenia fibromialgii, drenażu limfatycznego, urazów sportowych i skóry wrażliwej. Bańki wielkości 30 mm służą do leczenia małych stawów, ścięgna Achillesa, twarzy, skóry głowy, zaburzeń czaszkowo-żuchwowych itd. Bańka o średnicy 16 mm przystosowana jest do małych stawów i twarzy.

Bańki ze szkła akrylowego w wymiarach 15, 20, 37, 50, 67 mm mają zastosowania ogólne. Niepołączone bańki akrylowe wielkości 37, 50, 67 mm stanowią wygodne dawkowanie do stawiania baniek suchych. Bańka wielkości 130 mm służy do wykonywania zabiegów na piersiach, natomiast wymiary 60 i 210 mm umożliwiają przeprowadzanie zabiegów na penisie w przypadku zaburzeń erekcji. Zabiegi na twarzy najczęściej wykonuje się za pomocą baniek szklanych.

Dodatkowo bańki termiczne zawierają metalowe części, które doprowadza się do określonej temperatury w urządzeniu ogrzewającym lub chłodzącym. Wykonywanie poszczególnych czynności ułatwiają specjalne uchwyty do trzymania baniek, które działają jak termoizolacja, ponieważ niwelują wymianę temperatury między częściami metalowymi a otaczającym powietrzem. Dodatkowo zabezpieczają ręce użytkownika przed działaniem temperatury.

Rodzaje rurek

Nie tylko bańki występują w różnych wersjach. Także rurki doprowadzające podciśnienie wykonane są na kilka sposobów. Do ogólnego stosowania wystarczy rurka pojedyncza. Bardziej skomplikowane zabiegi można wykonać za pomocą rurki podwójnej. Sprawdza się to np. na twarzy, przy zabiegach na kolanach oraz przy ścięgnie Achillesa. Takie działania wykonywane są symetrycznie i w krótszym czasie. Do pracy z czterema bańkami o średnicy 13 cm do masażu brzucha lub pleców można zastosować rurkę poczwórną. Natomiast w przypadku stawiania baniek bez pulsacji korzysta się z rurki do stałego podciśnienia z perforowaną bańką ze szkła akrylowego typu 3.